مراحل کاشت مریم گلی (Salvia یا Sage)
بذر مریم گلی یا گیاه آن را تهیه کنید. اگر می خواهید از بذر مریم گلی استفاده کنید، در اواخر بهار آن ها را در گلدان یا زمین بکارید. بذرهای مریم گلی را در عمق ۴ سانتی متر بکارید. فاصله بذرها از هم باید ۵۰ سانتی متر باشد.
کاشت
مریم گلی را می توان توسط بذر یا از طریق رویشی تکثیر نمود.کشت توسط بذر به دو روش مستقیم و غیر مستقیم انجام می گیرد. کشت مستقیم :بذور را در زمان مناسب در ردیفهایی به فاصله ۶۰ تا ۷۰ سانتی متر کشت می نمایند. عمق بذر در هنگام کشت باید ۳ تا ۴ سانتی متر باشد. مقدار بذر مورد نیاز برای هر هکتار زمین ۱۵ تا ۲۰ کیلوگرم است. کشت غیر مستقیم :در این روش بذور را در خزانه هوای آزاد که بستر آن برای کشت مریم گلی آماده شده است، کشت می نمایند.
برای هر هکتار زمین به ۲۵۰ تا ۳۰۰ متر مربع خزانه و ۵/۱ تا ۲ کیلوگرم بذر نیاز می باشد. بذور در خزانه هوای آزاد و در ردیفهایی به فاصله ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر کشت می شوند. با آبیاری منظم سطح خزانه و وجین علف های هرز محیط آن، نشاء ها را در فصل پائیز که ارتفاع آنها به ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر می رسد به زمین اصلی منتقل می کنند عمل انتقال در ساخت های کوچک با دست و در مقیاس وسیع کشت به وسیله ماشین نشاء کار انجام می گیرد. نشاء ها در زمین اصلی در ردیفهایی به فاصله ۷۰ سانتی متر کشت می شوند. فاصله دو بوته در ردیف ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر مناسب می باشد. تکثیر رویشی تکثیر رویشی از طریق تقسیم بوته صورت می گیرد.
در این روش بوته هایی را که ۳ تا ۴ سال از عمر آنها می گذرد از زمین خارج می کنند. هر یک از بوته ها را به ۳ تا ۴ قطعه تقسیم و سپس آنها را در زمین اصلی کشت می نمایند.
کشت غیر مستقیم
در این روش بذور را در خزانه هوای آزاد که بستر آن بر کشت میرم گلی آماده شده است، کشت می کنند. برای هر هکتار زمین به ۲۵۰ تا ۳۰۰ متر مربع خزانه و ۵/۱ تا ۲ کیلو گرم بذر با کیفیت مطلوب نیاز است . زمانی که ارتفاع آن ها به ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر رسید، به زمین اصلی منتقل می کنیم . زمان مناسب برای کشت در خزانه آزاد بهار است.
مراقبت و نگهداری
بهار سال دوم برای تسریع در رویش و افزایش عملکرد ، ساقه گیاهان از فاصله ۸ تا ۱۰ سانتی متری زمین بریده می شوند. پس از آن، گیاه به سرعت رشد می کند و شاخه های جدید با برگ های انبوه که سرشار از اسانس اندبه وجود می آیند. در طول رویش مریم گلی ، وجین علف های هرز لازم است و تأثیر فراوانی در رشد و افزایش مواد موثره گیاه دارد. علاوه بر برداشت مکانیکی علف های هرز، مبارزه شیمیایی با آن ها نیز ضرورت دارد.از بیماری های قارچی مریم گلی می توان از قارچ کله برگی و سفیدک سطحی نام برد. استعمال قارچ کش های مناسب و استفاده از روش ها به زراعی مناسب نقش عمده ای در کنترل بیماری های قارچی دارد.
برداشت
چنانچه تکثیر به وسیله بذر انجام گیرد و بذر به صورت مستقیم در فصل پاییز کاشته شده باشند یا نشاء ها در فصل پاییز به زمین اصلی منتقل شده باشند، می توان یک سال بعد محصول را برداشت کرد. تحقیقات انجام شده در ایران نشان می دهد که در سال می توان سه بار محصول را برداشت کرد. اولین برداشت قبل از گل دهی و اوایل خرداد انجام می گیرد.باید توجه کرد که در هنگام برداشت به ترتیب در تابستان و پاییز انجام می گیرد.
پس از برداشت در سایه و یا در خشک کن های الکتریکی خشک می شود. در سال دوم و سوم عملکرد برگ تازه ۵/۲ تا ۳ تن در هکتار و عملکرد پیکر رویشی تازه ۵ تا ۸ تن در هکتار است.
بهترین زمان برداشت مریم گلی ظهر است چون دارای بیشترین اسانس می باشد.مقدار اسانس حاصل از پیکر رویشی مریم گلی ۸ تا ۱۰ کیلو گرم در هکتار است.
گلدهی
گلدهی آن از تابستان تا پائیز ادامه دارد. رقم های پاکوتاه آن گل بیشتری تولید می کنند و به همین دلیل از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند.
نیازها
ویژگی سلوی این است که اکثر رقم های آن را می توان همانند دیگر گیاهان تیره نعناع در نقاط نیم سایه مانند زیر درختان در باغ ها کشت نمود. البته کشت آن در محل های آفتابگیر نیز مشکلی ایجاد نمی کند. نیاز به خاک غنی دارد ولی نیتروژن زیاد باعث کاهش گلدهی و افزایش رشد رویشی می شود.
پرورش مریم گلی باید در زمینهای اصلاح شده، قابل نفوذ، حاصلخیز و نسبتاً مرطوب صورت گیرد. بهترین رشد آن در خاکهای رسی غنی و زهکش دار صورت می گیردو اراضی رو به آفتاب را ترجیح می دهد. گیاهی است مدیترانه ای که در طول رویش به گرما و هوای خشک نیازدارد. مقاومت آن بر گرما زیاد است. این گیاه در زمستان در دمای پایین تر از ۱۵- درجه سانتیگراد دچار سرمازدگی شده و طی ۶-۵ روز خشک می شود. هوای گرم وخاکهایی با بافت متوسط که حاوی مقادیر مناسبی ترکیبات کلسیم باشند برای آن مناسب است.
و در افزایش مواد موثره نقش زیادی دارد.خاکهای شنی و فقیر از عناصر غذایی، مناطق سرد و رطوبت فراوان از عوامل محدود کننده رشد این گیاه هستند. محدوده pH خاک برای کشت مریم گلی ۲/۸-۹/۴ است که pH مناسب آن ۴/۶ می باشد. این گیاه ۷-۵ سال عمر می کند و تا ۴ سال بازدهی اقتصادی دارد. بذور در درجه حرارت ۱۵-۱۲ سانتی گراد شروع به رویش می کنند. دمای مناسب برای کاشت:۲۲ درجه سانتیگراد در مدت ۷ تا ۱۴ روز و دمای مناسب برای رشد گیاه ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتیگراد است
ترکیبات شیمیائی :اسانس ( توژان حدود ۵۰درصد)، مواد تلخ و دی ترپن، فلاو نوئید، اسیدهای فنو لیک، تانن هوای گرم و خاک های با بافت متوسط (خاک های شنی – رسی) که حاوی مقادیر مناسبی ترکیبات کلسیم باشند، برای کشت این گیاه مناسب بوده و در افزایش مواد موثره آن تأثیر به سزایی دارد. خاک های شنی بسیار نرم (ماسه بادی) و فقیر از مواد و عناصر غذایی، زمین های گود، مناطق سرد و رطوبت فراوان، از عوامل محدود کننده رشد این گیاه و تأثیر فراوتنی در کاهش کمیت و کیفیت مواد موثره آن دارد.
برگرداندن خاک بین ردیف ها به منظور تهویه، نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد. پی اچ خاک برای کشت مریم گلی، بین ۹/۴ تا (چهار و نه دهم) و ۲/۸ (هشت و ۲ دهم) مناسب است.