قارچکش سیستمیک با اثر حفاظتی و معالج از گروه تری‌آزول‌ها
فرمولاسیون: ۱٫ توپاس Topas % 20 EW تاریخ ثبت: ثبت موقت اولیه ۱۵/۱۲/۷۹ تمدید لغایت ۸۵ نحوه اثر: جلوگیری از بیوسنتز ارگوسترول
معرفی: پنکونازل قارچ کشی است سیستمیک از گروه شیمیایی تریازول و دارای خاصیت سیستمیک با اثر حفاظتی و معالجه ای که علیه سفیدک سطحی درختان میوه دانه دار، انگور، سبزیجات و گیاهان زینتی مصرف می گردد. این قارچ کش از طریق برگ جذب شده و به صورت آکروپتال به سایر نقاط گیاه جابجا می‌شود. و با طیف وسیعی سفیدک سطحی انگور را کنترل می نماید. مکانیسم اثر: این قارچکش از گروه شیمیایی تریازول ها و با اثر حفاظتی و معالجه ای است، توسعه قارچ را به وسیله دخالت در بیوسنتز استرول های دیواره سلولی متوقف کرده و از دی متیلاسیون استروئیدها جلوگیری می نماید. این قارچکش با جلوگیری از بیوسنتز ارگوسترول دیواره سلولی در قارچها و نیز با جلوگیری از تشکیل هوستوریوم و نفوذ آن به سلول گیاه، توسعه قارچ را متوقف می‌نماید. مسیر متابولیسم گیاهی آن شامل هیدروکسیل کردن زنجیره پروپیل، ترکیب کردن به صورت گلوکوزید یا سوخت و ساز به صورت تریازول آلانیل و تریازول استیک اسید می باشد. پنکونازول از طریق برگ جذب شده و به سایر نقاط گیاه جابجا می شود.
موارد مصرف پنکونازول (penconazole) :
جهت پیشگیری و کنترل سفیدک پودری، اسکب (لکه سیاه) میوه و دیگر پاتوژنهای خانواده های deuteromycetes – basidiomycettes – ascomycetes در انگور ، درختان میوه دانه دار و هسته دار ، گیاهان زینتی و سبزیجات استفاده می گردد . این قارچ کش به میزان ۱۲۵-۵۰ میلی لیتر در هکتار مصرف می گردد. مقدار آب مورد نیاز ۸۰۰ -۱۶۰۰ لیتر در هکتار است . از نظر زمان مصرف به محض مشاهده اولین علائم آلودگی و در صورت لزوم ۱۴-۱۸ روز بعد تکرار شود . فاصله آخرین سمپاشی تا برداشت انگور ۱۴ روز می باشد. در مواردی مشاهده شده که این قارچ کش بیماری زنگ را نیز کنترل می نماید.
سازگاری و اختلاط :
قارچ کش پنکونازول قابل اختلاط با اکثر حشره کشها و قارچ کشها مانند کاپتان و سولفور می باشد .همچنین در صورت نیاز می توان تا ۴ بار اسپری به فاصله ۱۰ روز ، ۵۰ تا ۸۰ روز پس از هرس انجام گردد.ولی پاشیدن هر قارچ کش دیگری در طی این مدت نباید تکرار شود.
راهنمای مصرف: محلول‌پاشی به نسبت ۱۲۵/۰ در هزار.
ملاحظات زیست محیطی:
•میزان سمیت ( LD50، LC50 ،EC50): 2125 میلی‌گرم بر کیلوگرم برای پستانداران، ۲۴۲۴ میلی‌گرم بر کیلوگرم برای پرندگان، ۳/۴- ۷/۱ میلی‌گرم بر لیتر برای ماهی‌ها، ۱۱/۷ میلی‌گرم بر لیتر برای دافنیا و ۵ میکروگرم بر وزن زنبور برای زنبور عسل.
