جو (نام علمی: Hordeum vulgare)،(به انگلیسی:Barley )، (به ترکی:آرپا) یکی از غلات است. چرخه زندگی این گیاه یک ساله و از خانواده گرامینه‌ها (گندمیان) است. کشت جو احتمالاً از اتیوپی و آسیای جنوب‌شرقی آغاز شده‌است.
خاستگاه واقعی جو هنوز ناشناخته است. اما بسیاری از محققین، خاستگاه این گیاه را کوه‌های زاگرس در غرب ایران، آناتولی جنوبی و فلسطین می‌دانند. بر پایه نظریه والیوف، مبدأ جوی ریشک دار و غلاف دار، کشور اتیوپی و شمال آفریقا و مبدأ نوع بدون ریشک، ریشک کوتاه و کلاهک دار، آسیای جنوب شرقی، به ویژه چین، ژاپن و تبت است.
جو یکی از سازگارترین غلات است که در شرایط آب و هوایی مساعد، در خاک حاصلخیز که قابلیت نگهداری آب در آن زیاد باشد، و همچنین در خاک‌هایی که PH آنها بین ۷ تا ۸ باشد تولید میشود. این گیاه نسبت به گندم در برابر خشکی مقاوم تر است و بنابراین در آب و هوایی که آب، سبب محدود کردن تولید غلات میشود، جو میتواند بیشترین محصول را تولید کند. در شرایط دیم هم عملکرد جو بهتر از گندم و چاودار میباشد. تولید جو در همه نوع زمینی با بارندگی سالیانه ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلی‌متر امکان‌پذیر است. جو نسبت به دمای بالا (بیش از ۳۲ درجه سانتی گراد) مقاوم است. اما در شرایط آب و هوای مرطوب، در برابر دمای بالا بسیار حساس است. دانه جو نسبت به گندم برای جوانه زدن به رطوبت کمتری نیاز دارد. در مواردی که پس از جوانه زدن دانه، گیاه به علت کمبود رطوبت خشک شود، با فراهم شدن شرایط مساعد رطوبتی، گیاه رشد مجدد خود را با شدت بیشتری آغاز می‌نماید.
جو از لحاظ مقاومت به سرما، نسبت به گندم در ردیف پایین‌تری قرار میگیرد؛ بنابراین به نظر میرسد که کشت جوی پاییزه در مناطق سردسیر چندان اطمینان بخش نباشد. در مقایسه با سایر غلات، جو نسبت به شوری خاک، چه در مرحله جوانه زنی و چه در مراحل دیگر مقاوم تر است.
انواع جو نسبت مقاومت به دما:
در خصوص واکنش به دما، سه نوع جو موجود است: نوع بهاره که به سرما حساس بوده و بنابراین در بهار کاشته میشود. نوع پاییزه که در فصل پاییز کاشته میشود و تا فرارسیدن فصل بهار، سنبله تولید نمی‌کند. نوع حد واسط که نسبت به سرما مقاومت کمتری داشته و در نقاط نسبتاً گرمسیر در هر دو فصل بهار و پاییز کشت میشود. جوی بهاره و پاییزه را نمیتوان همچون گندم بهاره و پاییزه که تفاوت دانه آنها کاملاً مشخص است، تشخیص داد. جوی پاییزه در بسیاری از نواحی نیمه خشک که بارندگی آنها غالباً در فصول گرم سال (بهار و تابستان) انجام میشود، تقریباً ۱۰ تا ۱۴ روز زودتر از گندم پاییزه کاشته میشود. جوی بهاره را هم تا آنجا که امکان دارد باید زودتر کاشت. البته جو نسبت به سرمای بهاره (دمای زیر صفر) نسبت به گندم حساس تر است. کشت زودتر جوی بهاره سبب میشود که محصول جو قبل از فرارسیدن ایام گرم و خشک، برسد. تأخیر در کشت جو سبب لاغری دانه، عملکرد پایین و… میشود.
نیاز کودی گیاه جو برای رشد:
جو هم مانند دیگر گیاهان خانواده گندمیان، مراحل رشد مختلفی دارد که زمان هر مرحله تحت تأثیر عوامل مختلف قرار میگیرد. یکی از عوامل مؤثر در رشد گیاه، خاک و البته استفاده از کود میباشد. نیازهای کودی جو مشابه گندم است. پایین بودن میزان نیتروژن و فسفر و تا حدی پتاسیم خاک، میتواند عملکرد جو را محدود نماید. البته استفاده از کود به منظور تولید حداکثر محصول، باید بر مبنای آب قابل مصرف برای گیاه باشد. همچنین برای تولید جو به عنوان خوراک دام، میزان کود مصرفی معمولاً زیادتر از کود مصرفی برای گیاه جو است که برای مصارف دیگر از جمله تهیهٔ فراورده‌های تخمیری کشت میشود. معمولاً مصرف ۵۰ تا ۶۰ کیلوگرم نیتروژن در هر هکتار، میتواند عملکرد جو را به نحو مطلوبی افزایش دهد.
آفات و بیماریهای گیاه جو:
جو نسبت به بیماریهای قارچی فوق‌العاده حساس است. سیاهک یکی از مهمترین این بیماری هاست. سیاهک پنهان جو، عامل قارچی به نام U.hordei میباشد. در این بیماری، توده‌ای از هاگ‌های سیاه رنگ جای محتویات دانه را میگیرد. هاگ بیماری در سطح دانه یا داخل خاک قرار میگیرد. زمانی که بذر جوانه می‌زند، هاگ هم جوانه زده و به گیاه جوان حمله می‌نماید. شیوع این بیماری در خاکهای اسیدی بیش از خاکهای خنثی یا خاکهای آهکی (پ. هاش بیشتر از ۷) است. سیاهک آشکار، به وسیلهٔ قارچی به نام U.gnuda ایجاد میشود. در این بیماری، توده‌ای از هاگ‌های سیاه رنگ، جای همه اعضای گل را میگیرند. پس از متلاشی نمودن گل، هاگ سیاهک با باد و باران پخش شده و به تمام کلاله‌های بوته‌های آلوده نشده هم میرسد و انتشار می‌یاب زنگ ساقه، زنگ برگ و زنگ‌های نواری هم از دیگر بیماریهای قارچی هستند که به خصوص در نقاط گرم و مرطوب زیان‌های فراوانی به جو وارد میکنند.
جو نسبت به حمله سفیدک که عامل آن Erysiphia grarninis است بسیار حساس است. این بیماری، معمولاً در خاکی که میزان نیتروژن آن بالا باشد، بیشتر انتشار می‌یابد. البته گرد گوگرد میتواند این بیماری را کنترل نماید. از سایر بیماریهای جو میتوان پوسیدگی ریشه، لکه سیاه، سوختگی و انواع بیماریهای ویروسی را نام برد.
زمان برداشت محصول جو:
معمولاً جو را هنگامی که رطوبت دانه بین ۳۰ تا ۴۰ درصد باشد، برداشت میکنند. در این میزان رطوبت، دانه‌ها چاق تر است. با توجه به این که میزان رطوبت برای انبار کردن دانه بالاست، باید به طرق مصنوعی دانه را خشک نمود تا از گرم شدن و فساد بعدی دانه جلوگیری به عمل آید.
خواص غذایی مصرف جو:
۱) جو پوست کنده که هنوز سبوس آن جدا نشده ۲)جو پوست کنده که پوست آن گرفته شده‌است ۳)جو سفید که پوست وسبوس آن گرفته شده‌است و بنام جو مرواریدی معروف است. جو از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است
- غذایی بسیار مقوی است.
- خاصیت نرم‌کننده دارد.
- در قدیم از جو زیاد استفاده می‌کردند.
- برای نقرس مفید است.
- جوشانده جو داروی خوبی برای مبتلایان به تب و کم خونی و سوء هاضمه است.
- ماءالشعیر برای درمان سل، زخم‌های ریوی و سردرد گرم مفید است.
- ماءالشعیر خون ساز است و زود هضم میشود.
- ماءالشعیر را با خشخاش کوبیده برای سردرد مفید است.
- برای درمان نقرس پماد در جو را با آب بر روی قسمتهای دردناک بگذارید.
- جو را با شکر مخلوط کرده غذای خوبی برای اطفال است.
- بیسکوبیت جو بهترین دارو برای درمان یبوست است و حتی نفخ و شکم درد را از بین می‌برد.
- سرد مزاجان باید جو را با شکر بخورند.
- کشک الشعیر برای مزاج‌های گرم و اسهال‌های صفراوی مفید است.
- برای برطرف کردن گلو درد و ورم گلو کشک الشعیر را قرقره کنید.
- برای پائین آوردن کلسترول از جو استفاده کنید.
- جو چون دارای پروتئاز میباشد بنابراین از سرطان جلوگیری میکند
جـو گیاهی است نسبتا” مقاوم که میتوان آنرا بصورت بهاره یا پاییزه ویا زمستانه کشت کرد؛کشت پاییزه گیاه جو نسبت به بقیه کشتها بهتر است زیرا در این روش گیاه فرست کافی برای رشد را خواهد داشت و در ضمن کیفیت و کمیت آن هنگام برداشت افزایش میابد؛در مورد کیفیت جو پاییزه باید گفت که دارای دانه های بزرگتر،پروتیِن بیشتر است….
تهیه زمین مناسب کشت جو:
برای تهیه زمین جـو نیاز به وسایل وماشین آلاتی است که مهمترین آنها گاو آهن برگردان دار،دیسک،لولر,شیارسازمیباشد که تمامی آنها لازم و ضروری است؛ گیاه جو نیاز به بستری نرم،هموار و خاکی با بافت silty clay دارد؛ به همین منظور باید در تهیه زمین برای کاشت جو دقت کافی ولازم را انجام داد زیرا یکی ازمهمترین مراحل کار،تهیه بستر مناسب برای بذر میباشد.
برای تهیه زمین جو اول باید با گاوآهن برگردان دار بصورت کامل خاک رااز عمقcm45-30برگردان کردو سپس برای از بین بردن کلوخه ها وهمشکل شدن کل زمین ، زمین را دیسک زد؛ دفعات دیسک بستگی به میزان کلوخه های ایجاد شده در زمین هنگام شخم زذندارد که ار ۱ الی ۳ مرتبه تئصیه میشودکه بهتر است دو بار دیسک عمود بر هم بزنیم.
شخم را در بهار میزنیم و دیسک را در پاییز یک هفته قبل از کشت میزنیم؛بهتر است از دیسک های دوطرفه و دوردیفه استفاده کنیم که کار با انها راحت تر میباشد و سریع تر انجام میگیرد.
در مرحله بعد برای یکنواخت شدن و همسطح شدن کل زمین از لولر استفاده میکنیم.
نیازهای کودی گیاه جـو:
گیاه جـو چون تقریبا” هرسال کشت میشود زمین را از نظر مواد مغذی تخلیه میکند،پس برای برگرداندن زمین به حالت عادی و پر مغذی لازم است که مواد خارج شده از زمین توسط گیاه را بصورت مکانیکی و با کود دهی به زمین اضافه کنیم.
– کود دامی:
کود دامی برای اکثر زمینها توصیه میشودچون علاوه بر اینکه به زمین مواد مغذی میرساند باعث بهبود بافت و ساختمان خاک نیز میشود. بهترین کود دامی کود گاوی میباشد.
میزان کود دامی برای هر سالوبرای هر هکتار ار زمین حدود ۵/۱تن میباشدکه اگر این کار همه ساله انجام شود ۸۰۰-۷۰۰ کیلو هم کفایت میکند.
کود دامی بهتر است در یک جا تل انبار گردد تا بخوبی بپوسد و مواد غذایی آ ن توانایی خارج شدن را داشته باشد؛این کار یک مزیت دیگر هم دارد و آ ن این است که اگر احیانا”بذور علفهای هرز داخل کود دامی باشد در این مدت رشد کرده و از بیبن میرودچون هر هفته این کود باید زیر ورو گردد.
بهتر است به منظور جلوگیری از انتقال آفات و بیماری به زمین کشت از کودهای دامی پوسیده یک الی دو ساله استفاده شود و یا مراحل ضدعفونی و پوساندن کود دامی را انجام دهید.
برای کشت پاییزه کود دامی را باید قبل از زدن اولین شخم بصورت مساوی و هموار روی زمین ریخت و با یک بار شخم توسط گاوآهن برگردان دار آنرا به زیر زمین انتقال داد.
– کودهای شیمیایی:
در کشاورزی نوین کودهای شیمیایی نقش بسیار موثری در رشد گیاهان دارندچونکه میشود مقدار آنها را در زمانهای مختلف تنظیم کرد؛
کودهای شیمیایی به دو دسته تقسیم میشوند:
الف) کودهای ماکرو ب) کودهای میکرو
کودهای ماکرو:
این کودها دارای موادی اند که گیاهان به میزان بیشتری به آنها نیاز دارند،وجود آنها لازم وضروری است وگیاه بدون آنها قادر به رشد و میوه دهی نیست؛
از جمله کودهای ماکروالمانت میشود بهازت،فسفر،پتاس،گوگرد،کلسیم ومنیزیم اشاره کرد؛که سه عنصر اول مهمترین بخش از این کودها است.البته باید به دیگر کودها هم توجه لازم را داشت تا بتوان محصول خوبی برداشت نمود .
ازت: این عنصر در گیاهان نقش حیاتی داشته که جو به مقدار کمتری به آن نیاز دارد چونکه جو و کلا” گیاهان تیرهgramineaدارای غددی در ریشه خود هستند که ازت را تثبیت میکنند؛البته چون این غدد زمانی بوجود میایند گه ریشه رشد کافی را کرده باشد پس به عنوانstarter مقداری ازت به گیاه میدهیم.
برای جو حدود ۱۵۰-۱۰۰ کیلو در هکتار ازت لازم است که چون ازت در آب محلول است بهتر است که این مقدار را در چند قسط در اختیار گیاه قرار دهیم؛
۳/۱ آنراقبل از کشت و موقع تهیه زمین استفاده میکنیم؛
۳/۱بعدی را پس از آبیاری دوم؛
و ۳/۱ انتهایی را قبل از خوشه دهی
برای زمینهای آمادگاه آبیک بهتر است که از کودهای سولفات آمونیم ویا اوره استفاده کنیم.
ازت باعث رشد گیاه میشود و در ساختمان کلروفیل شرکت دارد.
فسفر: فسفر هم یکی دیگر از عناصری است که گیاه به آن نیاز مبرم دارد؛فسفر باعث سرعت در رسیدگی محصول میشود و نیز افزایش محصول را باعث میگردد.
فسفر باید در اختیار ریشه گیاه قرار گیرد پس میفهمیم که باید به عمق زمین برگردان شود.
میزان فسفر مورد نیاز جو حدود ۷۰ کیلو در هکتار استکه تمامی آن در یک مرحله قبل از کاشت توسط دست یا دستگاه سانتریفوژ در زمین پخش میشود وسپس توسطشخم ودیسک در عمق۴۰-۳۰ سانتیمتری در دسترس گیاه قرار گیرد.
از انواع کودهای فسفره میتوان استفاده کرد ولی بهترین آنها سوپر فسفات است.
پتاسیم: پتاسیم در گیاه باعث سنتز و انتقال هیدروکربنها میشود ونیز یکی از کارهای مهم پتاسیم در گیاهان ایجاد حالت مقاومت به بعضی امراض ،بیماریها و نیز سرما میشود ونیز باعث افزایش کیفیت محصول و جذب آب میشود.
برای زمینهای جـو حدود ۹۰-۷۰کیلوگرم پتاسیم در هکتار لازم است که بصورت کودهای پتاسه در اختیارریشه گیاه قرارمیگیرد.
در صورت دیده شدن علایم کمبود،دیگر کودها را اضافه میکنیم.
علایم کمبود کودها در جـو:
۱- کمبود ازت باعث رنگ پریدگی و زردی برگها و کوچکی و کم رشدی جو میشود.
۲- کمبود فسفر باعث ارغوانی شدن برگها ویا ایجاد لکه های آبی وسبز روی برگها میشود.
۳- کمبود پتاسیم باعث کمی رشد گیاه و قهوه ای شدن و یا سوختگی کناره برگهای مسن میشود.
۴- کمبود گوگرد باعث زرد شدن برگهای جوان میشود . گوگرد بیشتر بصورت کودهای سولفات همراه دیگر عناصر مصرف میشود مثل سولفاتهای آهن،مس،و روی.
۵- کمبود کلسیم باعث باز نشدن برگهای جوان و چروکیدگی کناره برگها میشود.کود های کلسیم بصورت کربنات کلسیم میباشد.
۶-کمبود منیزیم باعث رنگ پریدگی برگهای مسن میگردد که این از کناره ها شروع شده وبه وسط برگها میرسد. کودهای منیزیم بصورت دولومیت همراه کلسیم دیده میشود.
کودهای میکرو:
کودهای میکرو المانت یا عناصر کم مصرف ،عناصریاند که گیاه به میزان ناچیزبه آنها نیاز داردکه عبارتند از:آهن،منگنز،مس،روی، بر،کلر و مولیبدن.
میزان مصرف آنها در خاک را نمیتوان بصورت حدودی تعیین کئد وآن بستگی به میزان عناصر موجود در خاک دارد که با آزمایشات دقیق خاکشناسی تعیین میگردد؛ولی آنچه معلوم است این است که میزان عناصر میکرو در خاکهای نواحی خشک بسیار کم میباشد.
یکی از بهترین روشهای کود دهی میکروکه زمان کم،هزینه کم،وسریع الاثر میباشد،کود دهی توسط کودهای کامل میکرو میباشدکه در بازار به عناوین مختلفیافت میشود؛مثل کودمایع کامل قطره طلا،کود مایع کامل غزال.
از این کودها برای جـو باید زمانی استفاده کرد که علایم کمبود مشاهده گردد؛
استفاده از این کودها در جو زمان برگ دهی وقبل از خوشه دهیویا هنگام خوشهدهی در غصل بهار بصورت پاششی استفاده میگردد،
میزان مصرف آن را باید از روی دستور العمل نوشته شده روی لیبل این کودها بدست آورد ولی بصورت معمول از درصد ۴در ۱۰۰۰ استفاده میشود.
زمان کاشت جو:
یکی از مهمترین عواملی که در ایجاد یک محصول خوب دخالت دارد و در کنترول انسان است ،تاریخ کاشت است.
همانطور که اشاره شد جو بصورت بهاره یا پاییزه کاشته میشود.تاریخ کاشت جو پاییزه اواسط مهر ماه تا اواخر آبانماه میباشد؛که بهترین تاریخ کشت ۲۵مهر است.
البته به آب وهوای منطقه هم باید توجه کرد که اگر هوا زیاد گرم بود نباید کشت انجام گیرد.
نوع و میزان بذر جو :
در انتخاب بذر باید توجه لازم را کرد ؛چونکه بذور اصلاح شده فراوانی وجود دارد که هر کدام برای یک منطقه اصلاح شده اندو فقط در همان منطقه جواب میدهد.
ارقام مختلف جو وجود دارد مثل جـو گوهر،جو طلایه،جو زر ،جو ظفر،جو ارم،جو سینا،جو کالیفرنیاو….
چون همه ساله ارقام اصلاح شده جدیدی توسط سازمان کشاورزی به مناطق مختلف پیشنهاد میگردد،پس بهتر است از عنوان کردن یک نوع بذر حذر کرد ولی جو اصلاح شده ای که هم اکنون در منطقه آبیک استفاده میگردد همان جو گوهر میباشد.
برای میزان بذر هم نوع کاشت نقش مهمی دارد؛برای کشت دست پاش حدود۱۱۰الی۱۴۰ کیلو بذر نیاز میباشدولی برای کشت ماشینی فقط ۵۰الی۷۰ کیلو بذر نیاز میباشد.
عمق کاشت جو :
در کشتهای مکانیزه عمق کاشت بطور کامل توسط دستگاه تنظیم میگردد که برای جو حدود۵-۳سانتیمتر میباشدولی در کشت دستپاش نمیتوان عمق کاشت را یکنواخت تعیین کرد؛چونکه اول بذور توسط دست پاشیده میشوند سپس توسط دیسک به زیر زمین میروند.
روش کاشت جو:
زمین را بعد از برداشت محصول قبلی دربهار یا تابستان شخم زده و به حال خود رها میکنیم؛ درپاییز کودهای دامی و شیمیایی را طبق دستورالعمل ذکر شده در زمین پخش کرده وسپس شخم میزنیم؛ بعد از شخم بنا به نیاز ۲ مرتبه دیسک عمود بر هم میزنیم و سپس بنا به نیاز ۱الی ۲ بار توسط لولر زمین را تسطیح میکنیم؛ حال میتوانیم به دو صورت اقدام به کشت نماییم:
۱-روش دست پاش
۲-روش ماشینی (recommend)
۱-در روش دست پاش بذور توسط دست در کل زمین پخش میگردد که شخص بذر پاش باید از محارت کافی برخوردار باشد؛
سپس توسط یک دیسک سبک بذور زیر خاک میروندو برای آبیاری یک بار با شیار ساز زمین شیار شیار میشود
۲-در روش ماشینی از خطی کار غلات استفاده میکنیم،این دستگاه تمامی عوامل کاشت را کنترول میکند:
توسط این دستگاه شیاری روی زمین حفر میشود که عمق cm 4-3 را میتوان در آن تنظیم کرد ، بذور با فاصله یکسانی روی زمین میافتند و دو دیسک کوچک در انتهای دستگاه روی بذور را کاملا” میپوشاند.
پس توسط ماشین خطی کار غلات که تنظیمات لازمه آن برای جو اعمال شده و بصورت کششی به پشت تراکتور وبه محور p.t.o تراکتور اتصال یافته اقدام به کشت میکنیم وسپس آبیاری کرده و زمین را تا بهار به حال خود رها میکنیم ؛
در فصل بهار آبیاری انجام داده و ۳/۱ از کود سولفات آمونیوم را بصورت سرک به زمین اضافه میکنیم و اعمال داشت مثل کود دهی میکرو ،مبارزه با علف هرز ، مبارزه با آفات و… راانجام میدهیم و هنگام رسیدن دانه ها اقدام به درو میکنیم.
آبیاری جو :
اگر جو را بصورت پاییزه بکاریم فقط بعد از کاشت لازم است یک بار آبیاری نماییم،اگر بارندگی صورت نگرفت ۳-۲ هفته بعد یک بار دیگر آبیاری میکنیم سپس زمین را تا بهار رها کرده ودر بهار هر ۱۲۰-۱۵ روز یک بار آبیاری مینماییم.
بهترین روش آبیاری ،آبیاری تحت فشار است واز نوع آبیاری بارانی که برای جو بیشترین راندمان را خواهد داشت.ولی چون هزینه آن زیاد است و مهمتر از همه ما اینجا آب کافی نداریم وسطح زیر کشت پایین است پس پیشنهاد نمیشود.
مبارزه با علفهای هرز:
اگر زمین جو بصورت یکنواخت کاشته شود (کشت مکانیزه)دیگر فرصت رشد علف هرز وجود نداردو خود گیاه جو با سایه اندازی با علفهای هرز مبارزه میکند.ولی در هر صورت برای مبارزه با علفهای هرز پهن برگ باید از علف کش, D , 2,4استفاده کردالبته با توجه به میزان توصیه شده آن در روی لیبل موجود۳۰الی ۴۰روز بعد از کاشت.
برداشت جـو:
برداشت جو توسط دست از ۱۵سانتیمتری زمین توسط داس میتواند انجام گیرد ولی به علت پرت محصول زیاد توصیه نمیشود؛ برداشت مکانیزه توسط کمباین بهترین نوع برداشت است؛ در هنگام برداشت دانه های جو باید دارای ۴۰%رطوبت باشند ونباید زیاد خشک باشند زیرا براحتی از خوشی جدا میشوند و به زمین میریزند.
برداشت در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک گیاه جو انجام میشود ؛یعنی زمانی کهاگر دانه جو بین دو ناخن قرار گیرد بشکند ولی له نشود؛ جو را زود تر از گندم برداشت میکنیم وقتی که اندامهای گیاه زرد شوند.
جو را باید صبح زود یا آخر شب برداشت کنیم چون حساسیت سنبله زیاد است و شکننده .
بیماریهای عمده جو:
زنگ سیاه جو puccinia graminis
این بیماری به رنگ سیاه روی تمامی قسمتهای گیاه دیده میشود.
رنگ جوشهای آن قهوهای است،و به شکل گرد است.
در مرحله آخر فصل جوشها میترکند وگرد سیاه رنگ تولید میکنند.
گاهی اوقات جوشها به رنگ زرد بر روی برگهای جو بصورت نواری و موازی ایجاد میشوند.
روش کنترول این زنگ مختلف است ولی از قارچ کشهای زیر میتوان استفاده کرد:
قارچ کش propiconazol با نام تجاریTilt
قارچ کشcyproconazol با نام تجاری Alto
سیاهک پنهان جو:Tilletia foetida
در این نوع بیماری دانه های جو از داخل مورد حمله قرار میگیرند وداخل آنها پوک شده و از گرد سیاه رنگی پر میشوندولی چون دانه جو سخت است گرد سیاه رنگ بیرون نمی ریزدوفقط وقتی دیده میشود که دانه جو کوبیده شود وبه همین جهت به سیاهک پنهان معروف است.
بنا بر این برای از بین بردن و کنترول این بیماری فقط کافی است از یذور سالم و مورد تایید استفاده کنیمویا بذور را با مانکوزب یاPCNBضد عفونی کنیم ویا اینکه از سم کربوکسین استفاده نماییم.